Η ανώμαλη διαμόρφωση της ΣΣ κατά το προσθιοπίσθιο επίπεδο περιγράφηκε αρχικά με αφορμή μια μόνιμη προς τα πρόσω κλίση του κορμού εξαιτίας της απώλειας της φυσιολογικής λορδωτικής στάσης της οσφυϊκής μοίρας της ΣΣ (ΟΜΣΣ) που ακολούθησε μια οπίσθια σπονδυλοδεσία για σκολίωση. Με τον καιρό ανακαλύφθηκαν και άλλες αιτίες αυτής της παραμόρφωσης, μεταξύ των οποίων είναι οι εξής:
Ισορροπία της ΣΣ κατά τον κατακόρυφο άξονα θεωρείται ότι υπάρχει όταν η κατακόρυφη γραμμή που φέρεται από το ύψος του 2ου ή του 7ου αυχενικού σπονδύλου σε μια πλάγια ακτινογραφία ΣΣ βρίσκεται σε απόσταση 2,5 – 4 εκ από την οπίσθια άνω γωνία του πρώτου ιερού σπονδύλου. Κατακόρυφοι οι οποίες φέρονται πιο μπροστά από αυτό το επίπεδο θεωρείται ότι χαρακτηρίζονται ότι εκπροσωπούν μια << θετική >> προσθιοπίσθια ισορροπία , ενώ αυτές που παρουσιάζονται μετατοπισμένες προς τα πίσω, μια << αρνητική >> ισορροπία. Στις περισσότερες κλινικές περιπτώσεις, όπως αυτή που συζητείται εδώ, το πρόβλημα είναι η θετική ισορροπία.
Κατά την επισκόπηση, οι ασθενείς αυτοί παρουσιάζουν μια επιπεδωμένη εμφάνιση της οσφυϊκής μοίρας. Με την πάροδο του χρόνου, η εικόνα των ασθενών αυτών επιδεινώνεται και παρουσιάζουν μεγαλύτερη κάμψη του κορμού προς τα πρόσω, καθώς το κέντρο βάρους τους μετατοπίζεται προς τα πρόσω σε σχέση με το ιερό οστό.
Η προς τα πρόσω κλίση του κορμού εξαιτίας της απώλειας της οσφυϊκής λόρδωσης και η δυσκολία έκτασης των γονάτων όταν οι ασθενείς παραμένουν όρθιοι, προκαλεί στους περισσότερους ασθενείςπόνο στην κατώτερη οσφύ. Οι ασθενείς με το σύνδρομο αυτό έχουν πόνο με αυτή την εντόπιση εξαιτίας της κόπωσης των μυών που προκύπτει από την προς τα πρόσω κλίση του κορμού εξαιτίας της απώλειας της οσφυϊκής λόρδωσης. Η ανισορροπία αυτής της στάσης κατά τον προσθιοπίσθιο άξονα οδηγεί σε ανάγκη για συνεχή κάμψη των γονάτων και των ισχίων για να διατηρηθεί η όρθια στάση του κορμού. Χαρακτηριστικά, οι ασθενείς αυτοί παρουσιάζουν μείωση του εύρους και της ταχύτητας της βάδισης ενώ σε αυτούς τους αρρώστους διαπιστώνεται ταχύτερη εξέλιξη εκφυλιστικών αλλαγών της ΣΣ εξαιτίας της χρόνιας ανώμαλης στάσης του σώματος, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα εκδήλωσης συμπτωμάτων ριζιτικού χαρακτήρα και νευρογενούς διαλείπουσας χωλότητας, λόγω της οσφυϊκής στένωσης.
Η πιο συνηθισμένη αιτία του συνδρόμου είναι μια προηγηθείσα επέμβαση σπονδυλοδεσίας. Προεγχειρητικά, απαιτείται καλή κλινική εκτίμηση του τρόπου στήριξης του αρρώστου, των επιπέδων του σώματος που αναφέρεται πόνος, της σοβαρότητος της παραμόρφωσης και των ακτινολογικών ευρημάτων. Η διατήρηση των φυσιολογικά υπαρχόντων κυρτωμάτων της ΣΣ ενώ ταυτόχρονα διορθώνεται η παραμόρφωση της ΣΣ, αποτελεί απαραίτητο τμήμα του εγχειρητικού σχεδιασμού.
Η πρώτη γραμμή θεραπείας περιλαμβάνει την εφαρμογή ασκήσεων με στόχο την δυνατότητα έκτασης της οσφύος και του ισχίου, την χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και την εφαρμογή κηδεμόνα. Είναι βασικό να εκτιμώνται οι ασθενείς για τη πιθανή παρουσία αγκυλώσεων στην άρθρωση του ισχίου, γιατί τότε απαιτείται πιο εντατική θεραπεία. Η εφαρμογή κηδεμόνα μπορεί να προκαλέσει σημαντική αποσταθεροποίηση και έχει πολύ περιορισμένη αποτελεσματικότητα σε ασθενείς με επί μακρόν εγκατεστημένη διαταραχή. Η προοδευτική εγκατάσταση ανισορροπίας στο οβελιαίο επίπεδο είναι μια ένδειξη χειρουργικής επέμβασης, καθώς και σε ασθενείς με παραμόρφωση κατά το ίδιο επίπεδο όπου η συντηρητική αντιμετώπιση έχει πολύ φτωχά αποτελέσματα. Η χειρουργική αποκατάσταση αποσκοπεί στην επαναδημιουργία της φυσιολογικής διαμόρφωσης της ΣΣ μέσα από οστεοτομίες και χρήση συστημάτων σπονδυλοδεσίας και είναι μια αρκετά πολύπλοκη επέμβαση που πάντα προσαρμόζεται στις ανατομικές ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενούς.
Η πρώτη γραμμή θεραπείας περιλαμβάνει την εφαρμογή ασκήσεων με στόχο την δυνατότητα έκτασης της οσφύος και του ισχίου, την χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και την εφαρμογή κηδεμόνα. Είναι βασικό να εκτιμώνται οι ασθενείς για τη πιθανή παρουσία αγκυλώσεων στην άρθρωση του ισχίου, γιατί τότε απαιτείται πιο εντατική θεραπεία. Η εφαρμογή κηδεμόνα μπορεί να προκαλέσει σημαντική αποσταθεροποίηση και έχει πολύ περιορισμένη αποτελεσματικότητα σε ασθενείς με επί μακρόν εγκατεστημένη διαταραχή. Η προοδευτική εγκατάσταση ανισορροπίας στο οβελιαίο επίπεδο είναι μια ένδειξη χειρουργικής επέμβασης, καθώς και σε ασθενείς με παραμόρφωση κατά το ίδιο επίπεδο όπου η συντηρητική αντιμετώπιση έχει πολύ φτωχά αποτελέσματα. Η χειρουργική αποκατάσταση αποσκοπεί στην επαναδημιουργία της φυσιολογικής διαμόρφωσης της ΣΣ μέσα από οστεοτομίες και χρήση συστημάτων σπονδυλοδεσίας και είναι μια αρκετά πολύπλοκη επέμβαση που πάντα προσαρμόζεται στις ανατομικές ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενούς.
Βιβλιογραφία
Δείτε τις συχνές ερωτήσεις εδώ.
Δείτε βίντεο με τις μαρτυρίες ασθενών μας εδώ
Κηφισίας 296 & Ναυαρίνου 40, ΤΚ 152 32, Χαλάνδρι
Τηλ: (+30) 210 6826090
Email: [email protected]
Δευτέρα – Παρασκευή: 09:00-17:00
Designed & Created by MDesigners | Πολιτική Απορρήτου | Όροι χρήσης
