Όγκοι Περιφερικών Νεύρων

Οι όγκοι αυτοί μπορούν να εξορμώνται από το δίκτυο των περιφερικών νεύρων σε όλο το σώμα. Συχνά επηρεάζουν την λειτουργικότητα του νεύρου, προκαλώντας πόνο και δυσχρησία του σύστοιχου άκρου. Η μεγάλη πλειονότητα των όγκων αυτών είναι καλοήθεις και μερικοί εκδηλώνονται στα πλαίσια νευροϊνωμάτωσης και σβανωμάτωσης που αποτελούν γενετικές διαταραχές.

Υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες όγκων των περιφερικών νεύρων.

• Νευροϊνωμα. Παρατηρούνται κυρίως στο πλαίσιο της νευροϊνωμάτωσης.
• Σβάνωμα. Αποτελεί όγκο των νευρικών ελύτρων και μπορεί να παρατηρείται μεμονωμένα, αν και σπανιότερα παρατηρούνται στα πλαίσια νευροϊνωμάτωσης ή σβανωμάτωσης.
• Κακοήθεις όγκοι των περιφερικών νεύρων. Αποτελούν όγκους με πολύ κακοήθη βιολογική συμπεριφορά, πηγάζουν από τα νευρικά έλυτρα και μπορεί να εκδηλώνονται στα πλαίσια νευροϊνωμάτωσης τύπου Ι.

Σβανώμματα

Οι όγκοι αυτοί συνήθως αναπτύσσονται πολύ αργά και στην πλειονότητα των ασθενών αρκεί η απλή παρακολούθησή τους. Επείγουσα χειρουργική αφαίρεση ενδείκνυται όταν οι όγκοι αυτοί προκαλούν άλγος ή διαπιστώνεται με ταχεία αύξηση του μεγέθους τους.

Νευροϊνώματα

Αποτελούν καλοήθεις όγκους των νεύρων με συχνό υπόστρωμα την παρουσία νευροϊνωμάτωσης. Οι ασθενείς με την νόσο συχνά έχουν πολυάριθμους όγκους σε όλο το σώμα τους. Όταν ένα όγκος αρχίζει να προκαλεί άλγος, να εκδηλώνεται με απώλεια της νευρολογικής λειτουργίας, να πιέζει γειτονικές δομές ή να παρουσιάζει ταχεία αύξηση του μεγέθους του, είναι υποψήφιος για χειρουργική εξαίρεση.

Κακοήθεις όγκοι των νευρικών ελύτρων

Ονομάζονται και νευροϊνωσαρκώματα, αποτελούν δε κακοήθεις όγκους που ανα πτύσσονται από τα υποστηρικτικά κύτταρα των περιφερικών νεύρων. Ένα συχνό ανατομικό υπόβαθρο είναι η παρουσία νευροϊνωμάτωσης τύπου Ι.

Οι όγκοι αυτοί πρέπει να αφαιρούνται για να αποφευχθεί η τοπική υποτροπή της νόσου αλλά και για να αποφευχθεί η μετάσταση οπουδήποτε στο σώμα.

Επειδή παρουσιάζουν επιθετική βιολογική συμπεριφορά, μπορεί να χρειασθούν συμπληρωματική ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία.