Οσφυϊκή Μοίρα – Ψευδάρθρωση

Τι είναι η ψευδάρθρωση;

Αποτελεί μια συνηθισμένη επιπλοκή των επεμβάσεων σταθεροποίησης της ΣΣ με χρήση οστικών μοσχευμάτων (σπονδυλοδεσία), είτε οι επεμβάσεις αυτές περιλαμβάνουν , είτε όχι, την χρήση σταθεροποιητικών συστημάτων με βίδες που τοποθετούνται στους σπονδύλους (σύστημα σταθεροποίησης).

Ως ψευδάρθρωση ορίζεται η παρουσία μη καλώς συνοστεωμένης περιοχής σε σημείο όπου χειρουργικά έχει προηγηθεί σπονδυλοδεσία (δεν αναπτύχθηκε οστική γέφυρα), η οποία προκαλεί τοπικά συμπτώματα, κυρίως άλγος. Για να χαρακτηρισθεί μια τέτοια κατάσταση ως ψευδάρθρωση πρέπει να επιμένει για τουλάχιστον ένα χρόνο μετά το χειρουργείο. Μπορεί να οδηγεί σε μικροκινήσεις του χειρουργηθέντος τμήματος της ΣΣ με συνοδά συμπτώματα και σημεία αστάθειας της ΣΣ. Η ανεπαρκής οστική γεφύρωση στην περιοχή της αποπειραθείσας σπονδυλοδεσίας ορίζεται ως η μόνιμη και οριστική αποτυχία σχηματισμού οστού στην περιοχή κάποιου κατάγματος, ανεξαρτήτως της παρουσίας ή απουσίας συμπτωμάτων αστάθειας. Η μη οστική σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης μπορεί να εκδηλωθεί με μια ποικιλία κλινικών συμπτωμάτων τα οποία περιλαμβάνουν τα κάτωθι:

• Μπορεί να αποτελεί ασυμπτωματικό κλινικό εύρημα.
• Επίμονο άλγος με ριζιτική κατανομή ή πόνος με μηχανικούς χαρακτήρες (επιδεινώνεται στην κίνηση και βελτιώνεται στην κατάκλιση).
• Αστοχία των χρησιμοποιηθέντων υλικών με μηχανική αστάθεια και οστική παραμόρφωση και πιθανότατα νευρολογική βλάβη.

Η οντότητα αυτή αποτελεί την κυριότερη επιπλοκή όλων των επεμβάσεων σπονδυλοδεσίας που αφορούν όλες τις μοίρες της ΣΣ με το ποσοστό εμφάνισής της σαν επιπλοκή να κυμαίνεται πολύ αλλά να αναφέρεται μεσοσταθμικά στο ύψος του 15%.

Τι ισχύει για την εμβιομηχανική της ψευδάρθρωσης;

Τα σύγχρονα συστήματα σταθεροποίησης της σπονδυλικής στήλης επιτρέπουν την εφαρμογή μόνιμων, σε πολλαπλά επίπεδα, διορθωτικών δυνάμεων επί της σπονδυλικής στήλης με σκοπό να εγκαταστήσουν ή να δώσουν στην σπονδυλική στήλη την απαιτούμενη διαμόρφωση. Η μακροχρόνια μηχανική σταθερότητα αυτής της κατασκευής δεν επιτυγχάνεται με κανένα σύστημα σταθεροποίησης με εφαρμογή βιδών  παρά μόνο με την σταθερή συνοστέωση των εμπλεκόμενων οστικών δομών της ΣΣ ώστε να μπορούν να αντέξουν τις ασκούμενες εμβιομηχανικές δυνάμεις. Τα συστήματα σταθεροποίησης των σπονδύλων με χρήση διαφόρων υλικών χρησιμοποιούνται για να παρέχουν άμεση τμηματική ακινητοποίηση των εμπλεκόμενων δομών της ΣΣ με σκοπό να επιτευχθεί μια δομική σταθερότητα η οποία είναι απαραίτητη για να επέλθει η μόνιμη οστική γεφύρωση.

Αν και οι εμβιομηχανικές ιδιότητες των χρησιμοποιούμενων υλικών έχουν βελτιωθεί σημαντικά, οι χειρουργοί της σπονδυλικής στήλης αντιμετωπίζουν όλο και πιο επιπλεγμένα περιστατικά με σοβαρή συνοδό νοσηρότητα και προχωρημένη ηλικία, παράγοντες οι οποίοι αυξάνουν την πιθανότητα ανάπτυξης ψευδάρθρωσης.