Είναι μια νευροεκφυλιστική νόσος που συνήθως αφορά ηλικιωμένους ασθενείς άνω των 65 ετών, που επηρεάζει την κινητικότητα και οδηγεί σε ένα αργό και αδέξιο βάδισμα, άκαμπτα άκρα, τρόμο, σύρσιμο των ποδιών και απώλεια της ισορροπίας. Οι ασθενείς μπορεί να χάσουν την εκφραστικότητα του προσώπου και την ικανότητα της ομιλίας. Σε περίπου 50% των ασθενών παρουσιάζονται και ψυχιατρικές εκδηλώσεις του τύπου του άγχους και της κατάθλιψης.
Η αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη, με τα περισσότερα περιστατικά να εμφανίζονται σποραδικά και μόνο κάποια να έχουν κληρονομικό χαρακτήρα. Γνωρίζουμε ότι οφείλεται σε εκφύλιση των νευρικών κυττάρων μιας περιοχής του εγκεφάλου που λέγεται μέλαινα ουσία η οποία περιέχει νευρικά κύτταρα που παράγουν ντοπαμίνη, ουσία που ελέγχει τον συντονισμό των κινήσεων.
Όπως αναφέρθηκε, η νόσος οφείλεται σε προοδευτική εκφύλιση των νευρώνων της μέλαινας ουσίας. Για να εκδηλωθεί κλινικά η νόσος, απαιτείται να καταστραφεί το 80% των κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη.
Η νόσος αφορά το 1% του γενικού πληθυσμού αλλά όταν αναφερόμαστε σε ηλικίες άνω των 60, το ποσοστό ανέρχεται σε 3%.
Αναλυτικότερα, ισχύουν τα εξής:
Αλλα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν τα εξής:
Όμως, καθώς η νόσος προχωρά, η ανταπόκριση στην φαρμακευτική αγωγή γίνεται όλο και λιγότερο ικανοποιητική και παρατηρούνται τα εξής:
Η νόσος μπορεί να έχει και ψυχιατρικές εκδηλώσεις, οι κυριότερες των οποίων είναι οι εξής:
Η νόσος ανταποκρίνεται σε γενικές γραμμές καλά στους αγωνιστές της ντοπαμίνης εκτός από ορισμένα συμπτώματα που αναφέρθηκαν. Σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στην θεραπεία ή παρουσιάζουν ανεπιθύμητες ενέργειες, έχει ένδειξη η χειρουργική παρέμβαση με θαλαμοτομή, χειρουργική βλάβη στην ωχρά σφαίρα και στον υποθαλαμικό πυρήνα ή την εμφύτευση εν τω βάθει διεγέρτη του εγκεφάλου στον υποθαλαμικό πυρήνα. Το πλεονέκτημα της τελευταίας θεραπείας είναι ότι η δράση της είναι δυνατό να αναστραφεί αν το επιθυμούμε σε αντίθεση με την πρόκληση μόνιμων βλαβών (π.χ με την θαλαμοτομή) όπου το αποτέλεσμα και οι ανεπιθύμητες ενέργειες είναι μόνιμες.
Αλλα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν τα εξής:
Όμως, καθώς η νόσος προχωρά, η ανταπόκριση στην φαρμακευτική αγωγή γίνεται όλο και λιγότερο ικανοποιητική και παρατηρούνται τα εξής:
Η νόσος μπορεί να έχει και ψυχιατρικές εκδηλώσεις, οι κυριότερες των οποίων είναι οι εξής:
Η νόσος ανταποκρίνεται σε γενικές γραμμές καλά στους αγωνιστές της ντοπαμίνης εκτός από ορισμένα συμπτώματα που αναφέρθηκαν. Σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στην θεραπεία ή παρουσιάζουν ανεπιθύμητες ενέργειες, έχει ένδειξη η χειρουργική παρέμβαση με θαλαμοτομή, χειρουργική βλάβη στην ωχρά σφαίρα και στον υποθαλαμικό πυρήνα ή την εμφύτευση εν τω βάθει διεγέρτη του εγκεφάλου στον υποθαλαμικό πυρήνα. Το πλεονέκτημα της τελευταίας θεραπείας είναι ότι η δράση της είναι δυνατό να αναστραφεί αν το επιθυμούμε σε αντίθεση με την πρόκληση μόνιμων βλαβών (π.χ με την θαλαμοτομή) όπου το αποτέλεσμα και οι ανεπιθύμητες ενέργειες είναι μόνιμες.
Βιβλιογραφία
Δείτε τις συχνές ερωτήσεις εδώ
Κηφισίας 296 & Ναυαρίνου 40, ΤΚ 152 32, Χαλάνδρι
Τηλ: (+30) 210 6826090
Email: [email protected]
Δευτέρα – Παρασκευή: 09:00-17:00
Designed & Created by MDesigners | Πολιτική Απορρήτου | Όροι χρήσης
