• Αρχική
• Παθήσεις
• Περιφερικά Νεύρα
• Ογκοι Περιφερικών Νεύρων

Ογκοι Περιφερικών Νεύρων

Οι όγκοι αυτοί μπορούν να εξορμώνται από το δίκτυο των περιφερικών νεύρων σε όλο το σώμα. Συχνά επηρεάζουν την λειτουργικότητα του νεύρου, προκαλώντας πόνο και δυσχρησία του σύστοιχου άκρου. Η μεγάλη πλειονότητα των όγκων αυτών είναι καλοήθεις και μερικοί εκδηλώνονται στα πλαίσια νευροϊνωμάτωσης και σβανωμάτωσης που αποτελούν γενετικές διαταραχές.

Υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες όγκων των περιφερικών νεύρων.

• Νευροϊνωμα. Παρατηρούνται κυρίως στο πλαίσιο της νευροϊνωμάτωσης.
• Σβάνωμα. Αποτελεί όγκο των νευρικών ελύτρων και μπορεί να παρατηρείται μεμονωμένα, αν και σπανιότερα παρατηρούνται στα πλαίσια νευροϊνωμάτωσης ή σβανωμάτωσης.
• Κακοήθεις όγκοι των περιφερικών νεύρων. Αποτελούν όγκους με πολύ κακοήθη βιολογική συμπεριφορά, πηγάζουν από τα νευρικά έλυτρα και μπορεί να εκδηλώνονται στα πλαίσια νευροϊνωμάτωσης τύπου Ι.

ΣΒΑΝΩΜΜΑΤΑ

Οι όγκοι αυτοί συνήθως αναπτύσσονται πολύ αργά και στην πλειονότητα των ασθενών αρκεί η απλή παρακολούθησή τους. Επείγουσα χειρουργική αφαίρεση ενδείκνυται όταν οι όγκοι αυτοί προκαλούν άλγος ή διαπιστώνεται με ταχεία αύξηση του μεγέθους τους.

ΝΕΥΡΟΪΝΩΜΑΤΑ

Αποτελούν καλοήθεις όγκους των νεύρων με συχνό υπόστρωμα την παρουσία νευροϊνωμάτωσης. Οι ασθενείς με την νόσο συχνά έχουν πολυάριθμους όγκους σε όλο το σώμα τους. Όταν ένα όγκος αρχίζει να προκαλεί άλγος, να εκδηλώνεται με απώλεια της νευρολογικής λειτουργίας, να πιέζει γειτονικές δομές ή να παρουσιάζει ταχεία αύξηση του μεγέθους του, είναι υποψήφιος για χειρουργική εξαίρεση.

ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΤΩΝ ΝΕΥΡΙΚΩΝ ΕΛΥΤΡΩΝ

Ονομάζονται και νευροϊνωσαρκώματα, αποτελούν δε κακοήθεις όγκους που ανα πτύσσονται από τα υποστηρικτικά κύτταρα των περιφερικών νεύρων. Ένα συχνό ανατομικό υπόβαθρο είναι η παρουσία νευροϊνωμάτωσης τύπου Ι.

Οι όγκοι αυτοί πρέπει να αφαιρούνται για να αποφευχθεί η τοπική υποτροπή της νόσου αλλά και για να αποφευχθεί η μετάσταση οπουδήποτε στο σώμα. Επειδή παρουσιάζουν επιθετική βιολογική συμπεριφορά, μπορεί να χρειασθούν συμπληρωματική ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία.

Ποια είναι τα συμπτώματα?

• Αλγος
• Ψηλαφητή μάζα μεταξύ των μυϊκών ινών.
• Αιμωδία, αίσθημα καύσου.
• Μυϊκή αδυναμία.
• Διαταραχές της ισορροπίας.

Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με μαγνητική νευρογραφία, ηλεκτρομυογράφημα και μελέτες της ηλεκτικής αγωγιμότητος του νεύρου.