• Αρχική
• Παθήσεις
• Παθήσεις Σπονδυλικής Στήλης
• Οσφυϊκή Μοίρα - Ψευδάρθρωση

Οσφυϊκή Μοίρα - Ψευδάρθρωση

Τι είναι η ψευδάρθρωση;

Αποτελεί μια συνηθισμένη επιπλοκή των επεμβάσεων σταθεροποίησης της ΣΣ με χρήση οστικών μοσχευμάτων (σπονδυλοδεσία), είτε οι επεμβάσεις αυτές περιλαμβάνουν , είτε όχι, την χρήση σταθεροποιητικών συστημάτων με βίδες που τοποθετούνται στους σπονδύλους (σύστημα σταθεροποίησης).

Ως ψευδάρθρωση ορίζεται η παρουσία μη καλώς συνοστεωμένης περιοχής σε σημείο όπου χειρουργικά έχει προηγηθεί σπονδυλοδεσία (δεν αναπτύχθηκε οστική γέφυρα), η οποία προκαλεί τοπικά συμπτώματα, κυρίως άλγος. Για να χαρακτηρισθεί μια τέτοια κατάσταση ως ψευδάρθρωση πρέπει να επιμένει για τουλάχιστον ένα χρόνο μετά το χειρουργείο. Μπορεί να οδηγεί σε μικροκινήσεις του χειρουργηθέντος τμήματος της ΣΣ με συνοδά συμπτώματα και σημεία αστάθειας της ΣΣ. Η ανεπαρκής οστική γεφύρωση στην περιοχή της αποπειραθείσας σπονδυλοδεσίας ορίζεται ως η μόνιμη και οριστική αποτυχία σχηματισμού οστού στην περιοχή κάποιου κατάγματος, ανεξαρτήτως της παρουσίας ή απουσίας συμπτωμάτων αστάθειας. Η μη οστική σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης μπορεί να εκδηλωθεί με μια ποικιλία κλινικών συμπτωμάτων τα οποία περιλαμβάνουν τα κάτωθι:

• Μπορεί να αποτελεί ασυμπτωματικό κλινικό εύρημα.
• Επίμονο άλγος με ριζιτική κατανομή ή πόνος με μηχανικούς χαρακτήρες (επιδεινώνεται στην κίνηση και βελτιώνεται στην κατάκλιση).
• Αστοχία των χρησιμοποιηθέντων υλικών με μηχανική αστάθεια και οστική παραμόρφωση και πιθανότατα νευρολογική βλάβη.

Η οντότητα αυτή αποτελεί την κυριότερη επιπλοκή όλων των επεμβάσεων σπονδυλοδεσίας που αφορούν όλες τις μοίρες της ΣΣ με το ποσοστό εμφάνισής της σαν επιπλοκή να κυμαίνεται πολύ αλλά να αναφέρεται μεσοσταθμικά στο ύψος του 15%.

Τι ισχύει για την εμβιομηχανική της ψευδάρθρωσης;

Τα σύγχρονα συστήματα σταθεροποίησης της σπονδυλικής στήλης επιτρέπουν την εφαρμογή μόνιμων, σε πολλαπλά επίπεδα, διορθωτικών δυνάμεων επί της σπονδυλικής στήλης με σκοπό να εγκαταστήσουν ή να δώσουν στην ΣΣ την απαιτούμενη διαμόρφωση. Η μακροχρόνια μηχανική σταθερότητα αυτής της κατασκευής δεν επιτυγχάνεται με κανένα σύστημα σταθεροποίησης με εφαρμογή βιδών  παρά μόνο με την σταθερή συνοστέωση των εμπλεκόμενων οστικών δομών της ΣΣ ώστε να μπορούν να αντέξουν τις ασκούμενες εμβιομηχανικές δυνάμεις. Τα συστήματα σταθεροποίησης των σπονδύλων με χρήση διαφόρων υλικών χρησιμοποιούνται για να παρέχουν άμεση τμηματική ακινητοποίηση των εμπλεκόμενων δομών της ΣΣ με σκοπό να επιτευχθεί μια δομική σταθερότητα η οποία είναι απαραίτητη για να επέλθει η μόνιμη οστική γεφύρωση.

Αν και οι εμβιομηχανικές ιδιότητες των χρησιμοποιούμενων υλικών έχουν βελτιωθεί σημαντικά, οι χειρουργοί της ΣΣ αντιμετωπίζουν όλο και πιο επιπλεγμένα περιστατικά με σοβαρή συνοδό νοσηρότητα και προχωρημένη ηλικία, παράγοντες οι οποίοι αυξάνουν την πιθανότητα ανάπτυξης ψευδάρθρωσης. Για αυτό η επιπλοκή αυτή παραμένει αρκετά πιθανή όσο περισσότερο επεκτείνεται η λίστα των παθήσεων και των ασθενών που είναι υποψήφιοι για χειρουργείο.

Πως αντιμετωπίζεται;

Ο χειρουργός οφείλει να ελαχιστοποιεί τους παράγοντες εκείνους που αυξάνουν την πιθανότητα μη καλής οστικής πόρωσης, όπως:

• Αντιμετώπιση συνοδών ιατρικών προβλημάτων του αρρώστου.
• Περιορισμός των παραγόντων κινδύνου που επηρεάζουν αρνητικά την πόρωση των οστών π.χ κάπνισμα και θεραπεία με κορτιζόλη.
• Χρησιμοποίηση της πλέον ενδεδειγμένης κατά περίπτωση χειρουργικής τεχνικής.

Οι θεραπευτικές αυτές αρχές αφορούν την προσπάθεια επίτευξης καλής ποιότητας αρθρόδεσης κατά την πρώτη επέμβαση, είτε για την διόρθωση ήδη εγκατεστημένης ψευδάρθρωσης.

Βιβλιογραφία

1. Resnick DK, Choudhri TF, Dailey AT, et al: American Association of Neurological Surgeons/Congress of Neurological Surgeons. Guidelines for the performance of fusion procedures for degenerative disease of the lumbar spine. Part 12: pedicle screw fixation as an adjunct to posterolateral fusion for low-back pain. J Neurosurg Spine  2005; 2:700-706.
2. . Resnick DK, Choudhri TF, Dailey AT, et al: American Association of Neurological Surgeons/Congress of Neurological Surgeons. Guidelines for the performance of fusion procedures for degenerative disease of the lumbar spine. Part 4: radiographic assessment of fusion. J Neurosurg Spine  2005; 2:653-657.
3. Lee C, Dorcil J, Radomisli TE: Nonunion of the spine: a review. Clin Orthop Relat Res  2004; 419:71-75.